T.I.A.: This is Africa. Normaal gebruik ik de uitspraak gekscherend voor de dingen die in Afrika niet goed geregeld zijn. Zo’n gevoel had ik bijvoorbeeld toen ik aankwam op Victoria Falls en we bijna twee uur moest wachten op de koffers uit het vliegtuig. Achteraf bleek dit te komen door het onweer wat zich buiten liet gelden, het was simpelweg te onveilig om de landingsbaan op te gaan om de bagage te lossen. Kort door de bocht gedachte dat ze gewoon sloom waren even bijstellen dus. Helemaal toen mn slaapzak die op mijn overstap in johannesburg was achtergebleven de volgende dag netjes bij mijn accommodatie in Zimbabwe werd bezorgd. Ideaal dus dat Afrika en goed geregeld!
This is africa – TIA – is vooral wat ik dacht toen mijn reis begon waarbij ik door voornamelijk Oostelijk Afrika ga reizen. De bush in! Genieten van het continent dat mijn hart heeft gestolen. Op naar de prachtige natuur, de wilde dieren, de kleine plaatsjes, lokale markten en vriendelijke bewoners! Op naar het avontuur en het zien van (voor mij) nieuwe landen.
Als je in Kaapstad woont vergeet je het soms een beetje, dat je in Afrika woont. De hippe barretjes, chique wijnhuizen, grote evenementen en het heerlijke eten; in Kaapstad is het comfortabel leven (uiteraard is dat ook niet voor iedereen..). Heerlijk om nu weer back to basic te gaan en te genieten van het niet zo verwesterde Afrika (je hoort me trouwens niet klagen hoor over het leven in Kaapstad ;)).
De reis begint in Victoria Falls, Zimbabwe. De groene heuvels zijn een welkome afwisseling van de droogte in Kaapstad. De watervallen zijn schitterend en in het plaatsje, dat puur leeft op het toerisme, zijn alle basis voorzieningen aanwezig. Zimbabwe is arm, de economie is zo zwak dat ze hun eigen munteenheid niet meer gebruiken en de meeste mensen die de kans krijgen verlaten het land (naar buurlanden als Zambia en Zuid-Afrika). Een erfenis van een jarenlang dictoriaal regime van Mugabe. De prijzen voor de toeristen liggen dan ook hoog (voorbeeld 30usd entree tot de falls) en boodschappen zijn prijzig. De eerste dagen van mijn reis breng ik hier alleen door, maar al gauw heb ik aansluiting met verschillende gezellige mensen. Vanaf Victoria Falls begin ik de reis door de grens over te steken naar Zambia. Ik voeg me samen met een groep reizigers om per ‘overland truck’ de reis te vervolgen. Twee dagen met veel rijden volgen door de eindeloos groene heuvels van Zambia. Met als stop-over Lusaka, centrum van handel en vooruitgang in Zambia. Het is een typisch Afrikaanse stad met zijn bedrijvigheid, drukke verkeer, veel in onze ogen schrale gebouwen met daarin nette winkeltjes en een chaos die op een of andere manier werkt. Een schril contrast met het platteland waar we de rest van de tijd doorheen rijden met veel landbouw (maïs, bananen, tabak en suiker) en heel veel bebossing afgewisseld met kleine dorpjes of enkele hutjes langs de weg. Onze witte truck wordt door kinderen vrolijk onthaald en mezungu (direct vertaald blank persoon) wordt ons met enthousiasme toegeroepen. De harde, individualistische Westerse wereld lijkt hier heel ver weg.
De laatste stop in Zambia is South Luangwa NP, een heerlijke plek aan de rivier waar op een tropische dag als vandaag het heerlijk toeven is aan de rand van het zwembad. Er staat nog een game drive op het programma in het park. Op zoek naar meer dieren dan de olifanten, giraffen en zebras die we al hebben gezien.
Ga-Afrika 