Een eigen stek

Het gaat alleen allemaal niet vanzelf en er komt de nodige stress bij kijken. Zo dachten we vanochtend dat we misschien wel een appartement hadden zonder warm water. Gister hadden we het niet getest en vanochtend bij het douchen werd het water niet warm. Ook nergens in het huis hangt een boiler of geiser. Wij zaten al enorm te balen en zeiden tegen elkaar: ‘zie je wel dat het te mooi was om waar te zijn allemaal’. Tientallen minuten later kregen we een appje van de huisbaas (die we inmiddels hadden gevraagd hoe het zat) dat we nog even een switch moesten omzetten en dat het dan even duurde voordat het water was opgewarmd. Haha! Niks aan de hand dus..
We zijn ook al een aantal dagen bezig met het regelen van internet voor ons huis, of eigenlijk het uitzoeken ervan. Contracten zijn alleen voor 24 maanden te krijgen dus dat wilde we niet. Voor prepaid moet je een dure router kopen, wat we dus maar hebben gedaan, maar dan moet je nog een provider kiezen die hopelijk qua snelheid goed is. Want oja het gaat via 3G, 4G of LTE.. blabla, Naja niet eenvoudig dus . Maar voor alsnog lijkt het gelukt .

En net als je jezelf ontzettend zielig vindt omdat het toch echt wel zwaar is zo’n emigratie, heb je een gesprek met een medewerker van het tuincentrum (plantjes maken een huis echt sfeervoller!). Hij vertelde gevlucht te zijn uit Congo 3 jaar geleden en dat het zwaar is en dat hij niet veel heeft maar dat elke dag een nieuwe dag is en dat hij dankbaar is voor wat hij heeft. Relativeert toch weer.. Hopelijk bedenk ik me dat ook de volgende keer dat ik me weer druk maak over iets wat eigenlijk luxe is .