Nog een week te gaan

Je hebt van die momenten; soms lijkt de tijd stil te staan en soms vliegt deze voorbij. Nu mijn laatste week in Kaapstad gaat aanbreken is vooral dat laatste aan de orde. Het is maar moeilijk voor te stellen dat ik volgende week zondag in Nederland zal aankomen om daar weer een toekomst op te bouwen, leuk en spannend tegelijk!

Het is inmiddels alweer 4 weken geleden dat ik terugkwam van mijn reisje naar Mozambique. In de tussentijd is er veel gebeurd. We zijn kampioen geworden in de tenniscompetitie, Ga-Afrika heeft inmiddels een Engelstalige website, mijn auto is door inbrekers beschadigd en is gelukkig ook weer gemaakt én is verkocht, en we hebben verdrietig genoeg afscheid moeten nemen van een bijzonder mens. Natuurlijk heb ik ook weer veel leuke dingen gedaan.. Het concert van Ed Sheeran, de musical Chicago, mooie wandelingen, wat wijnproeverijen en dat soort fijne dingen.

Ook in Mozambique zelf is helaas heel veel gebeurd. Niet lang na mijn vertrek is een verwoestende cycloon daar aan land gekomen. Hierdoor is het gebied met paradijselijk witte stranden veranderd in een modderstroom door de waarschijnlijk ergste natuurramp op het zuidelijk halfrond met mogelijk duizend(en) doden. Een bizarre gedachte dat dit prachtige gebied en de vriendelijke mensen zo hard zijn getroffen. Eveneens als Zimbabwe en Malawi. Een klein moeite was het om een inzamelingsactie te starten, met een auto stampvol zakken kleding en schoenen als resultaat.

In het perspectief van zoveel leed elders op de wereld bof ik eigenlijk maar dat ik vrij ben om over de wereld te bewegen. Toch voelt dat niet altijd als een zegen.. Hoewel ik enerzijds zin heb om mijn leven in Nederland weer te beginnen, is het anderzijds niet leuk om afscheid te moeten nemen. Afscheid van de fijne mensen die ik heb leren kennen, van de prachtige stad, van de tofste tennisclub, van de hoeveelheid aan leuke dingen, van mijn hippe autootje en gewoon van het dagelijkse leven.

Positief nieuws is dat ik al een baan heb gevonden in Nederland, begin mei zal ik terugkeren naar de Rijksoverheid. Ik kijk met trots terug op de anderhalf jaar in Zuid-Afrika. Een bewogen tijd maar ook een mooie tijd. Ik keer met veel ervaringen, en misschien wel een beetje als een ander mens, terug naar Nederland en met Afrika (en Kaapstad en Zuid-Afrika specifiek) nog verder genesteld in mijn hart. Nu maar hopen dat ik in Nederland weer een beetje kan wennen! Kan iemand de zon alvast vertellen dat ik kom..? 😉